Evet, geldi de zaten. Belki de beklenti yüksek olunca kurtulamıyorsun. İstedikçe istiyorsun. Bunun sonu var mı? Ama hiç düşünüyor musun, karşındaki o umutları başkasına karşı bağımlılık olarak mı kullanıyor diye? Hiç sanmıyorum. O tek sözüyle senin umutlarını dağıtabilirken sen eroin gibi onsuz yapamamaya başlıyorsun.
Pembe Gözlük'le baktığın o muhteşem "Sen ve O"ndan oluşan dünyan bir anda kararıyor. Neden? Çünkü o da başkasına Pembe Gözlük'le bakmaya başlamıştır da ondan. Bir "Sen ve O" yıkılırken, bir diğeri umutlardan doğar.
Hiç beklemediğin bir anda o saf umutlarının aslında artık saf olmadığını, bildiğin bir çılgınlığa, arzuya, bağımlılığa dönüştüğünü anlamak sana ne hissettirir? Acıdan başka ne? Ve bunu anlamak için onun sana bişey söylemesi gerekiyorsa, en hafiflettici ne duymak istersin? "Git" mi? Ya da "Üzgünüm"... Aslında bunları duyduğunda tek bişeyi hatırlayacaksın; "bu da gitti". Ve sonra sorucaksın "Neden, peki?" Sana kısaca anlatayım; çünkü aslında tek bir çeşit var onlardan. Sadece farklı yüz, farklı kimlik, farklı herşey... Sen ne kadar onun o "sözde" muhteşem laflarına kasan da o zaten sana onları söylerken gözüne başka birini daha kestirmiştir gözüne. Sen o sözlerle büyülenmişken, o bundan istifade diğer kıza sana yaptıklarını yapmaya başlamıştır. Ve sen büyünün etkisi geçmeye başlayınca, başka bir büyülenmiş kız bulursun.
Arzuyla büyülenmiş...
Senin elinde kalan ise büyünün etkisi olan o bağlılık kalır. Bağımlılık...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder